บาปปาริชาต

กลิ่นหอมนวลลอยแทรกเข้ามาในสายลมร้ายของพายุร้าย ฟุ้งขจรไปทั่ว กลิ่นนั้นแรงจนเริ่มฉุน ก่อนกลีบดอกไม้สีแดงสะพรั่งจะร่วงหล่นลงมาจากเบื้องบนดังฝนโปรยมาเป็นธาราดอกไม้ และเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่นานนักก็กลายเป็นทะเลสีแดงฉานท่วมท้นขึ้นมาถึงหัวเข่า คราวนี้ไม่ว่าจะมองไปทางไหนหล่อนก็ไม่พบใครเลย ไม่ว่าจะเป็นบัวซอน ฟองคำ หรืออีเป็ง และคนอื่นๆ จะมีแต่เพียงตนเองเท่านั้นที่เดียวดายอยู่กลางทะเลกลีบดอกปาริชาต

“ไม่!! ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่!!”

ฝันร้ายหลอกหลอนมาแต่ยังเยาว์วัย ทำให้หญิงสาวต้องดั้นด้นมาถึงเมืองไทย ด้วยดวงจิตที่ตกอยู่ในมนตราปาริชาต แล้ววิถีกรรมก็ปูถนนมุ่งตรงสู่หุบนางครวญให้กับหล่อน

บอกให้รู้ว่ามีใครบางคนยังรอคอยวันที่จะชำระทุกสิ่งให้สิ้น แม้แต่ดวงใจของหล่อนก็ตาม!!